Plataforma en Defensa da Sanidade Pública

O Goberno de Rajoy, fiel aliado das políticas da Unión Europea, deseñadas polo Fondo Monetario Internacional, Banco Mundial e a Organización Mundial do Comercio, en beneficio dos grandes bancos, Fondos de Investimento e grandes multinacionais, está embarcado nunha xigantesca manobra de desmantelamento dos servizos públicos básicos de todo o Estado, que abarca as pensións, a educación pública, a sanidade ou os servizos de atención á vellez e a discapacidade
Os datos aportados por prestixiosos investigadores dos sectores afectados explican que se pretende recortar gasto público suprimindo as prestacións aos sectores de baixo nivel económico da poboación e de escasa capacidade de pago (o 60% dos asalariados que gañan menos de 1.000 euros ao mes, os maiores de 65 anos que supoñen o 20% da poboación e perciben unha pensión media de 850 euros mensuais, ou os mozos que soportan un 57% de paro) e crear unha rede de servizos en poder das grandes multinacionais e fondos de investimento que prestarán estes servizos con carácter lucrativo mediante diñeiro público e as achegas dos beneficiarios con capacidade adquisitiva (1/3 da poboación).

O Goberno sabe que pode perder as próximas eleccións polo que está acelerando a aplicación destas medidas en todos os servizos e CCAA, para deixar todo ben atado e obrigar ao goberno que gañe a aceptar unha situación de feitos consumados sen posibilidade de marcha atrás.

1.- Reforma do Sistema de Atención á Dependencia:
O goberno enviou á UE o "Programa Nacional de Reformas. Reino de España 2013", para demostrar a súa vontade de seguir pola senda da redución do déficit público, que contempla tres grupos de recortes á Lei de Dependencia.
Preténdense recortar 599 millóns de euros en 2012, 1.108 millóns en 2013 e 571 millóns en 2014.

• Modificación e simplificación dos procesos de valoración das persoas dependentes e os servizos prestados.
• Supresión a retroactividade no pago das prestacións económicas (contemplado pola Lei para que as persoas con dereitos a prestacións trala valoración da mesma cobrasen desde o momento en que se lles recoñecerá o dereito).
• Potenciación da colaboración público privada (para favorecer a penetración de empresas multinacionais).
• Atraso na incorporación ao sistema das persoas beneficiarias con menor grado de dependencia
• Recorte da prestación económica dos coidadores non profesionais, que se rebaixa entre o 15 e o 30% (188 millóns) e deixar de pagar a seguridade social aos coidadores non profesionais, familiares no seu maior parte (300 millóns anuais).
• Incremento da aportación dos beneficiarios (copago) nun 50% (recorte de 339 millóns de euros en 2013).
• Adecuar as prestacións ás necesidades reais dos dependentes (revisión das valoracións xa realizadas de face a reducilas).
• Priorizar os servizos profesionais (a cargo de empresas multinacionais) sobre as prestacións económicas (a cargo de familiares) para o que se planta unha revisión dos procesos. (recorte de 489 millóns de euros).

A Reforma do Sistema de Atención á Dependencia supón un recorte de 2.220 millóns de euros en tres anos e deixado sen atención a 256.000 discapacitados, aínda que o obxectivo final é desmantelar todo o dispositivos previsto pola Lei (como anunciou Rajoy no seu programa electoral) para permitir as multinacionais de servizos sociosanitarios apropiarse destes servizos, como fixeron xa no Reino Unido.

2.- Lei para a Racionalización e Sostenibilidade da Administración Local:
Pretende recortar de 1.800 millóns de euros anuais nos servizos sociais que prestan os concellos (servizos de apoio á familia, de prevención e inserción social, vivendas tuteladas, centros de día, infantís e de atención a persoas con discapacidade, comedores de persoas maiores ou servizos de promoción da muller e de atención e acolleita a inmigrantes), deixando sen atención 1.167.784 persoas. A isto hai que engadir outros servizos como as 567 residencias que atende a 30.117 persoas maiores ou 2.718 vivendas tuteladas.
A Lei contempla retirar as competencias en servizos sociais ás entidades locais (máis de 2,5 millóns de beneficiarios deixarán de recibir servizos sociais dos concellos) para trasladalas a Comunidades Autónomas que carecen de capacidade económica polos recortes introducidos nos seus orzamentos pola Ley de Estabilidad Presupuestaria, e ás que non lles quedará máis opción que pechar estes servizos e privatizar os máis rendibles para o sector privado.

3.- Recortes en Asistencia Sanitaria Pública:
Redución de máis de 7.000 millóns de euros a través da redución da actividade dos servizos asistenciais; a pechadura de centros e reducións de persoal; a Ley 16/2013 introduzo os  copagos a pensionistas, enfermos que precisan próteses, traslados en ambulancia ou medicamentos especiais; a supresión do dereito á asistencia aos mozos maiores de 26 anos que nunca han cotizado (57% do total), amas de casa divorciadas e a 900.000 inmigrantes, e están previstos recortes na carteira de servizos que abran paso aos seguros privados complementarios.
Estas medidas han ir acompañados de privatizacións nos servizos como as concesións de obra pública; o financiamento e xestión privada de hospitais e centros de saúde; privatización de hospitais, servizos de laboratorio e de diagnóstico por imaxe; a cesión ás multinacionais e fondos de investimento das plataformas informáticas, teléfonos de información, centrais compras ou a planificación e xestión dos recursos dos Servizos de Saúde Autonómicos.
Entre as consecuencias de etas medidos cabo destacar a limitación de acceso a medicamentos, incremento das listas de espera, aumento da mortalidade por enfermidades evitables ou a redución da esperanza de vida.
A última medida que podemos considerar de extremada crueldade é que os enfermos con cancro e outras patoloxías graves, deberán pagar as medicinas que se lles fornezan nos hospitais, algo inhumano e irracional xa que non supoñerá ningún aforro relevante para o sistema. Probablemente a intención do Goberno coa súa aplicación é xerar temor e desmoralización da poboación e convencer á UE da vontade para aplicar as medidas de austeridade que esta lle esixe.
Esta política supón que a maior parte da poboación, e especialmente a máis necesitada de asistencia e axuda sanitaria e social, vai quedar desprotexida fronte a enfermidade e a discapacidade, mentres que unha minoría social con gran capacidade económica e de pago, fará un uso intensivo e irracional duns recursos que quedarán en mans de bancos e grandes fondos de investimento internacional.
É necesario e urxente articular unha alianza social e profesional en sanidade e servizos sociais que paralice o máis pronto posible esta estratexia do Goberno de Rajoy e a Troika (UE, Banco Mundial e Fondo Monetario Internacional), antes de que sexa demasiado tarde. Á mesma deberán estar invitados todas a organizacións cidadás, de usuarios, profesionais, sindicais, políticas, ONGs, concellos, grupos parlamentarios, movementos sociais, pequenos empresarios, etc., superando e aparcando as lexítimas discrepancias políticas ou ideolóxicas.
Consideramos que o primeiro paso debería se runa Gran Convención para elaborar un Manifesto en Defensa dos Servizos Sociais Públicos, definir uns obxectivos e unha estratexia consensuados e aprobar un calendario de grandes mobilizacións. Non queda moito tempo.