Plataforma en Defensa da Sanidade Pública

Os seus supostos antecedentes, pouco recomendables, e a súa pertenza á FAES, deslexitiman á ministra Mato para liderar un gran pacto pola defensa da Sanidade Pública.
A Ministra Mato tratou de escenificar un Pacto Estatal pola Sanidade, ao que nin tan sequera acudiron os Conselleiros de catro CCAA (Andalucía, País vasco, Canarias e Asturias), que xuntas representan ao 30% da poboación e dos profesionais sanitarios.
Os seus actores principais están deslexitimados, non só por asinar un pacto previo nefasto para o futuro da Sanidade Pública, nuns momentos moi duros para os profesionais da Sanidade Madrileña, senón tamén polos seus graves déficits de representatividade no Sector.

A Ministra Mato: Os seus supostos antecedentes, pouco recomendables, e a súa pertenza á FAES, fundación que apoia o desmantelamento da sanidade pública e do Estado do Benestar, a deslexitiman para liderar un gran pacto pola defensa da Sanidade Pública.
O Presidente do Consello xeral de Colexios Médicos, Sr. Rodriguez Sendín: A súa pechada defensa dos dereitos adquiridos e da condición de funcionarios, ata a xubilación, do colectivo de Médicos Titulares, ao que o mesmo pertence deslexitiman ao Sr R. Sendín, por priorizar os seus intereses, mentres permite que se aproben medidas que levan a perda de dereitos e da estabilidade no traballo da inmensa maioría dos facultativos estatutarios.
O presidente do consello de Colexios de Enfermería, Sr. Gonzalez Jurado cuxa toma de posesión foi declarada ilegal polo Tribunal Supremo. A Sentenza favorable posterior do TSJM, non é firme e xa foi recorrida tres veces por outros tantos colexios provinciais de enfermería, que non o recoñecen (xunto a outros colexios autonómicos) como lexítimo representante da profesión.
O presidente da Federación de Asociacións Científico Médicas de España (FACME), Sr. Baixo Areas, non pode erixirse a representatividade dos médicos especialistas do SNS, non só por ser un gran defensor da xestión privada da sanidade pública, senón pola súa discutida xestión da FACME, que provocou fortes críticas por parte de sociedades potentes, como a de Atención Primaria (Semfyc) e a de Medicamento Interno (SEMI), que denuncian falta de transparencia, loitas de poder, e prevalencia dos intereses individuais sobre os colectivos, e que deu lugar a un feito inédito, a saída da sociedade de Neurología da Federación.
O Secretario xeral da Confederación Estatal de Sindicatos Médicos (CEMS) Sr Francisco Miralles, non representa, desde logo, a todo o colectivo médico, pero tampouco parece representar aos seus propios asociados, dado o rexeitamento que provocou a súa firma no acordo coa Ministra Mato entre dirixentes e afiliados a este Sindicato en varias CCAA.
E o Consello Asesor de Sanidade, con fortes intereses na Sanidade Privada. O seu representante e vicepresidente, Xullo Sanchez Fierro, é un avogado que considera prioritario “adelgazar o Sector Público” (a Razón, agosto 2012).
Durante a conferencia Mato anunciou a existencia de 50 medidas para “mellorar” a política de xestión de recursos humanos do SNS, ao parecer xa incluídas nun “libro branco” elaborado polo Consello Asesor de Sanidade e a Universidade Rei Juan Carlos. Os profesionais descoñecen tales medidas pero non dubidan dos seus principais obxectivos:

1. A laboralización dos profesionais do SNS. Xa o Ministerio de Mato introduce unha modificación do Estatuto Marco nun Real Decreto sobre Fármaco vixilancia, aprobado en pleno verán e sen negociación previa (máis aló dos representantes do Foro) nunha especie de “tomadura de pelo” aos profesionais do Sector. Esta modificación do Estatuto (artigo 65 bis) terá graves consecuencias para o Sistema, xa que permitirá o cambio na vinculación xurídica do persoal do SNS. Neste sentido van as declaracións realizadas polo Conselleiro de sanidade de Madrid, o Sr. Lasquetty á súa chegada á conferencia "o principal problema do SNS para a súa sustentabilidade é o marco normativo dos profesionais sanitarios, que se inventou para os funcionarios no século XIX e utilízase para xestionar hospitais do século XXI" Cabería preguntarse se os supostos sobresoldos do seu partido son máis propios do século XXI que os merecidos e cada vez máis escasos salarios dos empregados públicos.
2. A privatización das Unidades de Xestión Clínica dos hospitais públicos, alternativa ideada por Mato e os seus asesores para dar entrada ao capital privado no Sistema Sanitario Público de forma máis "disimulada" dado o rexeitamento e o freo xudicial da privatización total dos hospitais de Madrid, aínda que non menos lesiva, xa que provocará a fragmentación dos hospitais en microempresas con autonomía de xestión, que competirán entre si, para quedar coa I+D+I do SNS e cos pacientes máis rendibles e os procesos máis relevantes, por número de afectados e gasto en fármacos e tecnoloxías (Cancro, Ictus; Demencia e Cardiopatía Isquémica) Isto provocará un incremento insostible do gasto sanitario e diminuirá a saúde da poboación, ao aparcar a Atención Primaria e a promoción da saúde, esenciais para diminuír a carga de enfermidade da poboación, especialmente en tempos de copagos e recortes, pero de escaso interese para a Industria.

Grazas ao Goberno Popular e á Ministra Mato o noso SNS estase aproximando perigosamente ao sistema estadounidense, cuxo gasto sanitario privado increméntase de forma inversamente proporcional á saúde da poboación.